wtorek, 15 grudnia 2015

renga - za kluczem

                                           Isaac Levitan ( Ognisko 1895 r )


                                                         przelot gęsi
                                              w sadzie sąsiada trzepoczą
                                                  rozwieszone pieluchy

                                               co noc z pustego pokoju
                                                  płacz mojego synka

                                                       wspomnienie...
                                                po raz ostatni czerwień
                                                   maków w jej dłoni

                                                    samotny wieczór
                                             nawet płomień z ogniska
                                                    rozwiewa wiatr

                                             na fotografii z dzieciństwa
                                                   rdzawy rumieniec

                                                       złote gody -
                                                     przybliża się
                                             pohukiwanie puszczyka


                         Sebastian Dąbrowski / Magdalena Banaszkiewicz
                                       
                                 



                                             

4 komentarze:

  1. Całe życie w jednym wierszu....
    Pięknie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ...wierszu którego końcem jest zawsze kolejny wiersz...bezwiersze nie istnieje... ;-)

      serdeczności Julio :-)

      Usuń
  2. Obok tych słów i myśli, nie można przejść obojętnie..!
    Czerwień..samotny wieczór..wiatr..oczekiwanie..rumieniec..Miłość..

    Aż można ujrzeć własne, lustrzane odbicie.
    Wasza renga, tak chwyta za serce i jest tak prawdziwa, że aż chciałoby się poczuć..co dalej..!

    A, może trzeba po prostu iść przed siebie..?

    Cudownie Magdaleno, cudownie Sebastianie, dziękuję, za pewne nie tylko w swoim imieniu!
    Kasia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ...wieczna teraźniejszość oparta na dwóch ramionach przeszłości i przyszłości...iść znaczy przesunąć się ale już nie oddalić...

      pozdrawiam ciepło S.

      Usuń