To haiku, dające wielkie nadzieje, nastraja bardzo pozytywnie:)
Na słońce każdy z nas z niecierpliwością czeka każdego dnia. Tym bardziej teraz, po długiej, mroźnej zimie.
Jednak czytając Twoją pracę, nie myślałam tylko o słońcu, które świeci na niebie, a jego promienie mogę przedostać się, nawet przez skalną szczelinę. Zamknęłam oczy i zobaczyłam, coś głębszego..
Tym słońcem, może być również sytuacja, której się oczekuje przez długi czas. Która w pewnym momencie jak promienie słońca do nas przyjdzie, ogrzeje i sprawi, że tak samo jak wiosną, po pierwszych promieniach słońca w przyrodzie, nic już nie jest takie samo, a wszystko wokół pięknieje, tak po sytuacji, która mimo trudności, jednak spotka człowieka, który na nią czeka, nic już nie będzie takie samo. To co w człowieku i wokół niego, stanie się już na zawsze piękne, rozkwitnie jak kwiat. Ale, w przeciwieństwie do niego już nigdy nie zwiędnie.
Warto czekać na takie promienie dlatego, że jest pewnym, iż one prędzej, czy później przedostaną się wszędzie, ponieważ mogą, nawet więcej, niż słońce.
Życzę Ci, właśnie takich promieni, które będą trwały nie tylko przez chwilę.
Dzięki tobie,czytając taki komentarz,wiem,że powyższe haiku, ma jeszcze jedną, dodatkową właściwość-rozjaśniającą.I jest ona tym wyraźniejsza,im bardziej uwidaczniają się okoliczności jej zaistnienia.Deficyty światła mające charakter cykliczny nie pozostają bez wpływu na nas i otaczający świat.Wartość słonecznego promienia z każdym kolejnym wiosennym dniem wzrasta,szeroka,,ława światła'' przenika wszystko, nadając przestrzeni dodatkowy, estetyczny walor.Są jednak też takie miejsca, i tacy ludzie, którym odrobina światła w ,,morzy jasności'' musi wystarczyć.Zaletą takiej sytuacji jest jej wyjątkowy charakter a zatem i jakość odbioru słonecznego blasku posiada wyższy wymiar doświadczenia i kontemplacji.Skalna szczelina,ten zadziwiający układ materii,pozostający w mrocznej i ciemnej rzeczywistości,przyciąga moją uwagę,i gdy jeden,jedyny na dobę, krótki moment rozjaśnienia, przenika ten skalny układ,mam pewność,że i dla człowieka,w jego osobistych dramatach i wzlotach,światło, może mieć własności rozszczelniające.A wtedy i do serca wpada nieco więcej światła.
To haiku, dające wielkie nadzieje, nastraja bardzo pozytywnie:)
OdpowiedzUsuńNa słońce każdy z nas z niecierpliwością czeka każdego dnia.
Tym bardziej teraz, po długiej, mroźnej zimie.
Jednak czytając Twoją pracę, nie myślałam tylko o słońcu, które świeci na niebie, a jego promienie mogę przedostać się, nawet przez skalną szczelinę.
Zamknęłam oczy i zobaczyłam, coś głębszego..
Tym słońcem, może być również sytuacja, której się oczekuje przez długi czas.
Która w pewnym momencie jak promienie słońca do nas przyjdzie, ogrzeje i sprawi, że tak samo jak wiosną, po pierwszych promieniach słońca w przyrodzie, nic już nie jest takie samo, a wszystko wokół pięknieje, tak po sytuacji, która mimo trudności, jednak spotka człowieka, który na nią czeka, nic już nie będzie takie samo.
To co w człowieku i wokół niego, stanie się już na zawsze piękne, rozkwitnie jak kwiat.
Ale, w przeciwieństwie do niego już nigdy nie zwiędnie.
Warto czekać na takie promienie dlatego, że jest pewnym, iż one prędzej, czy później przedostaną się wszędzie, ponieważ mogą, nawet więcej, niż słońce.
Życzę Ci, właśnie takich promieni, które będą trwały nie tylko przez chwilę.
Pozdrawiam, już w pełni wiosennie:)
Kasia
Kasiu
UsuńDzięki tobie,czytając taki komentarz,wiem,że powyższe haiku, ma jeszcze jedną, dodatkową właściwość-rozjaśniającą.I jest ona tym wyraźniejsza,im bardziej uwidaczniają się okoliczności jej zaistnienia.Deficyty światła mające charakter cykliczny nie pozostają bez wpływu na nas i otaczający świat.Wartość słonecznego promienia z każdym kolejnym wiosennym dniem wzrasta,szeroka,,ława światła'' przenika wszystko, nadając przestrzeni dodatkowy, estetyczny walor.Są jednak też takie miejsca, i tacy ludzie, którym odrobina światła w ,,morzy jasności'' musi wystarczyć.Zaletą takiej sytuacji jest jej wyjątkowy charakter a zatem i jakość odbioru słonecznego blasku posiada wyższy wymiar doświadczenia i kontemplacji.Skalna szczelina,ten zadziwiający układ materii,pozostający w mrocznej i ciemnej rzeczywistości,przyciąga moją uwagę,i gdy jeden,jedyny na dobę, krótki moment rozjaśnienia, przenika ten skalny układ,mam pewność,że i dla człowieka,w jego osobistych dramatach i wzlotach,światło, może mieć własności rozszczelniające.A wtedy i do serca wpada nieco więcej światła.
serdecznie pozdrawiam S.
nadzieja....na chwilę radości :)
OdpowiedzUsuńale jednak tylko chwilę...
...chwile utrwalają na dłużej w pamięci promienie słońca...
Usuńserdeczności :-)
każdy ma prawo do choć odrobiny słońca.
OdpowiedzUsuń...prawo do życia to również prawo do słońca...
Usuń...dzielmy się każdą jego drobiną...
pozdrawiam :-)
OdpowiedzUsuńsłońce nie tylko świeci dla nas wszystkich,
ale też dla tego jednego małego człowieka,
adam.k
...światło słoneczne sprawiedliwie rozdziela się na drobne cząstki służąc jasnością i ciepłem każdemu nawet temu kto o to nie prosi...
Usuńpozdrawiam S.